Your address will show here +12 34 56 78
Ink on thoughts
“Life and death, energy and peace. If I stop today, it was still worth it. Even the terrible mistakes that I made and would have unmade if I could. The pains that have burned me and scarred my soul, it was worth it, for having been allowed to walk where I ‘ve walked, which was to hell on earth, heaven on earth, back again, into, under, far in between, through it, in it, and above.” – Gia Life is a blessing. Present is a gift. Death is a fact, not a threat. It’s such a mystical subject, that withholds a majestic power within it. We all acquaint its existence, but not all are aware. Living in the moment is something not a lot of people achieve in their life. We are forced to follow a path that has tonnes of responsibilities, which could hold us back from being who we truly desire. How many of us could say that if they stop today they wouldn’t change a single thing on their way? Could we say that we experience life to the fullest? What if we could accept the idea that heaven and hell are on the very moment we are in, right now, as a fact? In painting, when the artist decides to keep some accidental marks or forms he created in the process, they automatically become part of the completed work. The same happens with decisions we take in life. You have to go with the flow to not lose your way. Mistakes and unfortunate events could be, maybe, another chance to receive the meaning behind our existence. People sometimes find their path in the strangest ways. If life was unlimited, the magic would have been absorbed out of it. Embrace it. Now is the youngest you will be. Now is the best chance you have.   KS
0

Ink on thoughts
Σε εποχές οικονομικής κρίσης η τηλεόραση μεταμορφώνεται αυτόματα σε ένα κουτί με προγράμματα χαμηλού κόστους χωρίς κανένα πολιτιστικό ή κοινωνικό υπόβαθρο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν ποτέ μεγάλη οπαδός των εκπομπών της τηλεόρασης. Φέτος έτυχε να παρακολουθήσω περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά είτε για ενημέρωση λόγο των ερχόμενων εκλογών, είτε λόγο του ότι γνωστοί μου λαμβάνουν μέρος σε εκπομπές ταλέντων (το κάθε σπίτι και Ανδρέας που λέγαμε στην Κύπρο αντικαταστάθηκε με το κάθε σπίτι και ταλέντο).  Θεωρώ λοιπόν ότι ο Καπουντζίδης είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει η ελληνική και κυπριακή τηλεόραση αυτή τη στιγμή, από όποια πλευρά και να το δεις. Καταρχάς είναι η χαρά του Θεού που λέμε, σε κάνει να νιώθεις ευτυχισμένος μόνο που εμφανίζεται. Καλοσυνάτος, χιουμοριστικός και γλυκύτατος, μεταφέρει μια απίστευτη θετική ενέργεια! Οι γνώσεις του πολυδιάστατες και το επίπεδό του ψηλότερο από το πύργο από ποτήρια στο κεφάλι του Κκαντή. Αυτό που με συγκίνησε απίστευτα εντούτοις ήταν τα λόγια που είπε σε ένα μικρούλι, μετά που τραγούδησε για το μπούλιγκ (πανέμορφοι στίχοι και χίλια μπράβο του). «Να μάθετε στα παιδιά σας ότι το παιδί που είναι διαφορετικό δε το βάζουμε στη γωνία», λέει στους γονείς ο Καπουντζίδης και συνεχίζοντας κάνει ένα μικρό μάθημα για την έννοια της δημοκρατίας «Δημοκρατία δε σημαίνει μόνο να λέει ο καθένας ότι θέλει. Δεν είναι αυτός ο ορισμός της δημοκρατίας. Η σωστή δημοκρατία είναι η χώρα στην οποία η πλειοψηφία λαμβάνει υπόψη της και προστατεύει τις αδύναμες μειονότητες. Αυτό είναι δημοκρατία». Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, χρειάζεται υπενθύμιση του τι σημαίνει δημοκρατία. Ειδικά αναφερόμενοι στην  Κύπρο του σήμερα, που τα δεδομένα άλλων ανεπτυγμένων χωρών μας φαντάζουν μακρινά. Αν λοιπόν αγαπητοί γονείς διερωτάστε τι να πείτε στα παιδιά σας όταν συναντούν κάτι διαφορετικό στο δρόμο τους (κρίμα αν κάνατε παιδιά και δεν ξέρετε πώς να τους δώσετε τη στοιχειώδη κοινωνική μόρφωση), να λέτε αυτό. Δε παραμερίζουμε τη διαφορετικότητα. Την υποστηρίζουμε και την αγκαλιάζουμε, γιατί μπορεί αυτό το διαφορετικό που μας εκπλήσσει σήμερα να διαγράψει την μελλοντική μας πορεία. Είμαστε υπόχρεοι να αναγνωρίζουμε την πλεονεκτική μας θέση στο χάρτη της ανθρωπότητας, καθώς και να υποστηρίζουμε αυτούς που το χρειάζονται (αύριο ίσως βρεθούμε στη δική τους θέση άλλωστε). Η ποιότητα του ανθρώπου δε φαίνεται στη συμπεριφορά του απέναντι στους όμοιους του, αλλά σε αυτούς που τον έχουν ανάγκη.   Καλές Γιορτές! Κ.Σ.
0

Ink on thoughts
Dreams. Growing up we all have them. I like to think of dreams as the rainbow of the brain. Where magic begins. Where amazing things happen. We all had that escape corner where we let our fantasy to create free during our childhood, some of us kept it alive through time.   In dreaming there is no limit, no rules or structure. While dreaming your spirit is free. One has to be able to distinguish imagination from reality though. Dreaming of a future life is a privilege, but it can easily become a curse when expecting life to follow a certain path. Our generation, going now towards thirty, somehow lost reality between the colours of imagination. Somewhere between dreaming and living, we let ourselves sailing in the sea of our own high expectations.   It’s not an easy thing to take those kids from the “Neverland”, where growing up was never an issue, and throw them suddenly into thirties, where statistically you have great chances to have reached your middle life line. It’s stressful and mind-blowing thinking about all the things you were expected to achieve by now, all the success you were meant to reach…and oh the crisis you were left in.   We definitely are not experiencing the life we were promised. Having a full time job behind a desk and a computer was the path to success at some point. Not today though. Today you are probably being used, working many hours’ unpaid overtime, your knowledge and all the money you have invested in studying are not even respected in many cases.   So here you are, between taking some of the most important decisions in your life and accepting the fact that most of the times what you thing should happen is not going to. On the contrary life is a path full of surprises. Never stop following your dreams, but don’t let your dreams to drown you.   P.S. All the posts are about personal experiences and opinions. P.S. II Karoshi – in Japanese means worked to death. Don’t do it, is not worth it!
0

Ink on thoughts
Free thinking is a privilege one could achieve with constantly searching the variety and perspectives of truth. Following a guided path towards self-developing, either under social standards, religious beliefs or any form of pressure, is highly unlikely to become someone free spirited. The responsibility of taking your own decisions is huge, as it comes with the risk of seeking the reason of a future failure within yourself. Well, flash news, is better to fail for your own choices, than being miserable in never taking the chance of following your intuition. In order to take your own choices though, you have to develop your personality first. You have to know who you are to find what you want. People change. Circumstances change. Older people used to tell us that we will be in their shoes sooner than we think, like they have been once in ours. It happened. And we keep following the steps of their shoes, cause is one-way road. And it’s going fast. So, stop worrying so much and, if you do, stop following other people expectations. Not humanity nor planet hangs by your hands (unless you are Donald or Kim, please reconsider). You can relax and make some mistakes. Better off, enjoy them! We have the privilege of countless opportunities and the power of unlimited knowledge nowadays. Even choosing a sexual orientation might need some thinking. Be who you want to be (just don’t be a hater, a racist or a rapist). “The good life is one inspired by love and guided by knowledge. Neither love without knowledge, nor knowledge without love can produce a good life”  – Bertrand Russell
0